“Τα ακρόπρωρα των πλοίων τον αγώνα”:
Τα νεότερα χρόνια στα ακρόπρωρα κυριαρχεί η γυναικεία μορφή. Το φόρεμα με τις πολλές πτυχώσεις και το τριγωνικό άνοιγμα στο στήθος, το κεφάλι με τα μαλλιά που ανεμίζουν και συγκρατούνται από κάποια ταινία καθώς και η κίνηση των χεριών, δίνουν μια ζωντάνια και προσωποποιούν το καράβι. Δεν είναι σπάνια η μορφή της γοργόνας στα ακρόπρωρα αλλά και δεν λείπει η μορφή του πολεμιστή με το κράνος.
Η θέση του ακροπρώρου (της φιγούρας) είναι μπροστά στην πλώρη. Συνήθως είναι η απόληξη της τρόπιδας (το κοράκι όπως το ονομάζουν) στερεωμένο πάνω σ’ αυτό με κάποια κλίση προς τα εμπρός κάτω από το άλμπουρο (το μπαστούνι). Το ακρόπρωρο είναι η ταυτότητα του πλοίου. Αυτό δίνει τη δύναμη στο καράβι να σχίζει τα κύματα με περηφάνεια και ν’ αντιστέκεται στα στοιχειά της φύσης. Αυτό αποτρέπει τους κινδύνους και προστατεύει το πλοίο. Αυτό είναι η ενσάρκωση του πλοίου.
Τις παραμονές της επανάστασης του 1821 όταν οι νησιώτες άρχισαν να κατασκευάζουν όλο και μεγαλύτερα πλοία για το εμπόριο, φρόντιζαν να τα στολίζουν με ακρόπρωρα στην πλώρη αλλά και με παραστάσεις συμβολικές στον καθρέφτη της πρύμνης. Τα ακρόπρωρα και τα ξυλόγλυπτα κατασκευάζονταν μαζί με το πλοίο, από τους ίδιους ντόπιους τεχνίτες. Γι’ αυτό και είναι καμωμένα από το ίδιο ξύλο, συνήθως πεύκο που χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή των πλοίων.
Οι μορφές των ακροπρώρων ανταποκρίνονταν στην ονομασία του πλοίου. Εκτός από τα ονόματα των αγίων και της Παναγίας ή άλλα ονόματα που δίδονταν αρχικά στα πλοία, με τον καιρό άρχισαν να κυριαρχούν ονόματα από την αρχαία ελληνική ιστορία και μυθολογία για τα μεγαλύτερα ιδίως πλοία.