Η ιδέα για την έκδοση ενός φωτογραφικού λευκώματος που θα παρουσίαζε τις όψεις της καθημερινής ζωής των Σπάτων, στις ασπρόμαυρες δεκαετίες του περασμένου αιώνα δεν προέκυψε αυτόματα και ξαφνικά. Κατοικώντας στα ανατολικά της Αττικής -στην καρδιά του γλυκού τοπίου των Μεσογείων- και καταγράφοντας τις ταχύτατες αλλαγές που επιφέρει η ραγδαία αστικοποίηση της στις ασχολίες και τη ζωή των ανθρώπων της, θεωρήσαμε πως μια τέτοια εκδοτική προσπάθεια δε θα ήταν περιττή. Το φωτογραφικό σύνολο που παρουσιάζουμε -φωτογραφίες, όχι τόσο καλλιτεχνικής, αλλά ιδιαίτερης συναισθηματικής και ιστορικής αξίας- διαφέρει από τα άλλα του ίδιου είδους ως προς τούτο· δε συνδέεται με τα γνωστά ονόματα της ελληνικής φωτογραφικής τέχνης (Αφοί Μεγαλοκονόμου, Ηνωμένοι Φωτορεπόρτερς, Βούλα Παπαϊωάννου και άλλοι). Αποτελεί υλικό, κυρίως ανώνυμων-πλανόδιων φωτογράφων που με αφορμή «σημαντικά γεγονότα» έσπευδαν στην αγροτική ύπαιθρο της πρωτεύουσας για να κερδίσουν τα προς το ζην αποτυπώνοντας με το φακό τους το μόχθο της αγροτιάς ή την τέρψη και την ευωχία των λαϊκών πανηγυριών τους ομίλους και τις παρελάσεις των μαθητών στην “αγορά” του χωριού ή το ξεφάντωμα του “παραδοσιακού γάμου” με τους λαϊκούς οργανοπαίκτες στα στενά σοκάκια του. Το παρόν λεύκωμα, το οποίο προέκυψε έπειτα από την αναζήτηση φωτογραφικού υλικού σε ιδιωτικά αρχεία και την οργάνωση του σε δέκα θεματικές ενότητες, φυσικά και δεν είναι σε θέση να υποκαταστήσει την αναλυτικότητα άλλων επεξεργασμένων στατιστικών στοιχείων ή να διεκδικήσει τον τίτλο της ακριβούς και εμπεριστατωμένης επιστημονικής εργασίας.