Καθώς πλησιάζουμε τον 21ο αιώνα συζητούμε με μεγάλη άνεση για την κοινωνία της πληροφορίας, την παγκοσμιοποίηση και την ψηφιακή οικονομία. Δεν πρέπει όμως να ξεχνούμε ότι στην αυγή του 20ού αιώνα, δηλαδή μόλις 100 χρόνια πριν, η ηλεκτρική ενέργεια ήταν ακόμη μια καινοτομία. H ιστορία του εξηλεκτρισμού είναι σε μεγάλο βαθμό η ιστορία της ώριμης φάσης της βιομηχανικής κοινωνίας. Ακόμη πιο σημαντικό όμως είναι το γεγονός πως ο ηλεκτρισμός συνιστά το πιο διάχυτο και κρίσιμο στοιχείο του πολιτισμού της βιομηχανικής εποχής, ιδίως αν συμφωνήσουμε ότι ο πολιτισμός -με την έννοια της civillization- είναι το μέσο επίπεδο της τεχνολογίας και της αισθητικής του καθημερινού βίου. H πολυεθνική και κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη του τέλους του 19ου αιώνα, η ελεύθερη Ελληνική Θεσσαλονίκη των αρχών του 20ού αιώνα, η Θεσσαλονίκη της παραγωγής και της εργατιάς συνδέει τα τελευταία 110 περίπου χρόνια τη διαδρομή της με τον εξηλεκτρισμό. Με αυτό το μεγάλο έπος που ενσωματώνει την τεχνολογία και τον κόπο πολλών και απλών ανθρώπων. Το βιβλίο, αυτό το ωραίο ιστορικό λεύκωμα του Ιωάννη Σαλαπασίδη, στελέχους της ΔEH, τροφοδοτεί τη μνήμη και την ευαισθησία μας. Μας επιτρέπει δε να διαμορφώσουμε την πολύτιμη συλλογική μνήμη της Θεσσαλονίκης μέσα από την καταγραφή μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες και γοητευτικές όψεις της βιομηχανικής, αλλά και της συνολικής της ιστορίας. H δουλειά αυτή δείχνει ότι η ΔEH μπορεί να στεγάσει και να ενθαρρύνει και λόγιες δραστηριότητες. Συγχαίρω συνεπώς θερμά και το συγγραφέα και τη Διοίκηση της ΔEH για την ωραία αυτή πρωτοβουλία. Πρωτοβουλία χρήσιμη καθώς η απελευθέρωση και αναδιάρθρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με την έναρξη του 21ου αιώνα, μας επιβάλλει να μελετήσουμε ξανά τα δεδομένα της περιόδου πριν τη συγκέντρωση της ηλεκτροπαραγωγικής δραστηριότητας, της μεταφοράς και της διανομής σ’ ένα μεγάλο και ενιαίο φορέα.