Οι Έλληνες της Οδησσού, που στάθηκαν πάντα στην πρωτοπορία της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης του 1821 και στη συνέχεια πρωτοστάτησαν στους μετέπειτα αγώνες για την εδραίωση του ελληνικού κράτους, έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή και στην εκπαιδευτικό – πολιτιστική καλλιέργεια καθώς και στην πατριωτική διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων της διασποράς. Η Οδησσός υπήρξε περίλαμπρη εστία ελληνικού πλούτου και πατριωτισμού. Στην πόλη αυτή καταστρώθηκαν τα σχέδια της ελληνικής αναγέννησης. Επίσης, η Οδησσός αποτέλεσε βασικό κέντρο ελληνικού πολιτισμού. Οι φιλοπάτριδες ομογενείς της ελληνικής παροικίας Οδησσού, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις πνευματικές και πολιτιστικές ανάγκες των Ελλήνων μεταναστών, να διαπαιδαγωγήσουν τους ομογενείς και ιδιαίτερα τη νέα γενιά στο πνεύμα του πατριωτισμού και της ελευθερίας, ίδρυσαν σχολεία, ερασιτεχνικό θέατρο, λέσχη, διάφορους πολιτιστικούς κύκλους, ελληνικά τυπογραφεία και τέλος προχώρησαν στην έκδοση ελληνικών κι άλλων βιβλίων. Με τη δημιουργία της Ελληνοεμπορικής Σχολής Οδησσού, το 1817, θεωρήθηκε αναγκαίο η ίδρυση ελληνικού τυπογραφείου, το οποίο θα εξασφάλιζε στους μαθητές τα βασικά σχολικά βιβλία, και θα προμήθευε με αυτά τα ελληνικά σχολεία της Ελλάδας. Αλλά, ακόμα από το 1787, ο στρατηγός Γ. Ποτιόμκιν, Γενικός διοικητής των ρωσικών στρατευμάτων στο Νότο της χώρας, είχε τυπογραφείο στο οποίο έκδιδε διαταγές και βιβλία στα ρωσικά, τα γαλλικά, λατινικά και ελληνικά.