Σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή, νύχτα καλοκαιρινή, που ο αέρας φυσούσε για να στέλνει την αλμύρα και την καθαρότητα του πελάγους πάνω μας.. σ ένα νησί, με χιλιάδες λαμπάκια αναμμένα, αστέρια, φεγγάρι. Ο κόσμος ξαναμμένος κι όμορφος, χόρευε, γελούσε… γευόταν, ερωτευόταν… Η Ελλάδα είναι οι στιγμές της.