Η Ήπειρος, όπως και οι υπόλοιπες περιφέρειες της ελληνικής επικράτειας, αποτέλεσε, κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, αντικείμενο διαρθρωτικών συγχρηματοδοτούμενων παρεμβάσεων, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής περιφερειακής πολιτικής: Ολοκληρωμένα μεσογειακά προγράμματα, Ι Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (ΚΠΣ Ι) και πρωτοβουλίες (1990-1993), ΙΙ Διαρθρωτική Δέσμη 1994-1999 και ειδικότερα το ΚΠΣ ΙΙ, Ταμείο Συνοχής και κοινοτικές πρωτοβουλίες, όπως το Interreg II και το Leader II. Όμως, παρ’ όλη την αναντίρρητη συνεισφορά των προαναφερθέντων παρεμβάσεων και της ισχύουσας περιφερειακής πολιτικής στους αναπτυξιακούς της στόχους, η Ήπειρος −στους βασικούς της δείκτες− παραμένει η λιγότερο ευνοημένη περιφέρεια στην κοινοτική Ευρώπη, με αυξητικές τάσεις ανεργίας και εν γένει επιχειρηματική στασιμότητα ή και συρρίκνωση σε ορισμένους παραγωγικούς τομείς. Η Τρίτη Διαρθρωτική Δέσμη (2000-2006) επιβάλλει τον επαναπροσδιορισμό των αναπτυξιακών στόχων της Ηπείρου για την εν λόγω περίοδο, τον καθορισμό της στρατηγικής και τη χάραξη των βασικών αναπτυξιακών αξόνων, στους οποίους οφείλουν να προσανατολιστούν τα έργα/μέτρα/ενέργειες/δράσεις της νέας περιφερειακής πολιτικής. Η παρούσα έκδοση, η οποία καλύπτει κυρίως θέματα υποδομών, χωρίς να φιλοδοξεί να εξαντλήσει ένα ιδιαίτερα πολύπλευρο αντικείμενο, αποσκοπεί στο να συνεισφέρει στο δημόσιο διάλογο και στη λήψη μέτρων, για την ανάπτυξη της Ηπείρου.