Ο ρωμαίος νομικός πεδίον δράσεως είχε ην συγκεκριμένην περίπτωσιν. Εθέλγετο βασανίζων τα πραγματικά γεγονότα, αποφεύγων επιμελώς να συνάγη γενικάς αρχάς, ως και να φανερώσηή και να συλλάβη καν τους κανόνας καθ’ ούς συλλογίζεται. Η συλλογιστική του, εν τούτοις, δεν είνε άλλοτε άλλη. Συγκρατείται και δεν απομακρύνεται καθωρισμένης γραμμής. Προσεκτική παρατήρησις αποκαλύπτει, ότι όπισθεν του ρωμαίου νομικού ίστανται και τον εποπτεύουν η ελληνική φιλοσοφία, η ελληνική ρητορική.