Στο δίτομο αυτό έργο του, ο Γ. Σαχακιάν, (1922-1986) εισάγει τον αναγνώστη στο πεδίο της φιλοσοφικής σκέψης, εκθέτοντας ανάγλυφα τις διαφοροποιημένες θεωρίες και ιδέες των μεγάλων φιλοσόφων δια μέσου των αρχαίων, μέσων και νεώτερων χρόνων. Δεν πρόκειται για απλή καταγραφή των φιλοσοφημάτων, αλλά για εσωτερική διασύνδεσή τους, ώστε να παρουσιάζονται ως διαλεκτική εξέλιξη αυτής της ιδέας και της αυτής αλήθειας. Κατά τον Έγελο, η μελέτη της ιστορίας της φιλοσοφίας δεν είναι παρά μελέτη της ίδιας της φιλοσοφίας. Η φιλοσοφία είναι προϊόν του ελληνικού πνεύματος και του ελληνικού λόγου, θέτει ερωτήματα σχετικά με τη φύση του κόσμου και το νόημα της ανθρώπινης εμπειρίας, που αντιμετωπίζονται για πρώτη φορά σε ενοποιημένο σύστημα από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Προσέγγιση που ακολούθησαν σε γενικές γραμμές οι μετέπειτα φιλόσοφοι. Ο πρώτος τόμος καλύπτει την περίοδο από την αρχαιότητα μέχρι τον Διαφωτισμό, ενώ ο δεύτερος έχει αντικείμενο τη σύγχρονη φιλοσοφία. Όπως επισημαίνεται από τον μεταφραστή, “η περιπέτεια της φιλοσοφίας μέσα στο χρόνο είναι ένας διάπλους στον ωκεανό του αγνώστου, οδυσσειακός. Με τη δυσχέρεια, τον κίνδυνο, τη γοητεία και τη λύτρωση την οδυσσειακή”. Επιδίωξη του συγγραφέα είναι να βοηθήσει τον αναγνώστη να κατανοήσει τους σύγχρονους φιλοσόφους και να εκτιμήσει την οφειλή τους σ’ αυτούς που προηγήθηκαν.