Πραγματικά, η Ζωή είναι σκληρή, προβληματική, αντιφατική, δύσκολη, παράδοξη, και εξωηθική.
Αισθανόταν σαν ένας μικρός βασιλιάς στην πόλη της Σοφίας, μαζί με την αρχαία αριστοκρατική φίλη του, ζώντας στο “ευ” και στο υψηλό της Ζωής!
Και όταν ακριβώς σχεδίαζαν για νέα πράγματα και νέα ζωή, μες στην Άνοιξη, ο Θάνατος ήρθε, σαν ο πιο απρόσμενος φίλος, και πήρε τη σκοτεινή Κυρία έξαφνα και πλήρως μυστηριωδώς μακρυά!
Η Ζωή και η γνωριμία του μ’ αυτήν τη μυστήρια Κυρία, η οποία μύριζε αρχαιότητα, υπήρξε ολοκληρωτικά μοιραία. Υπήρξε η μυήτριά του κατά κάποιο τρόπο στο “ευ”, στην ευεστώ, στο υψηλό της Ζωής, και αυτός υπήρξε ακριβώς το ίδιο γι’ αυτήν, μα και πολλά άλλα, περισσότερο βαθύτερα και καλύτερα!
Ο Οδυσσέας στο νησί της Κίρκης! Ο μαθητευόμενος φιλόσοφος!
Μαζί ένωσαν τις αρχέγονες, φιλοσοφικές δυνάμεις τους, και αναζήτησαν σαν δύο λευκοί Έλληνες την ουσία, την αλήθεια, και την ευδαιμονία της Ζωής!
Αυτό που βίωσαν ήταν κάτι το απερίγραπτο, το αρχέγονο, το υψηλό, το υπέρ, κι αυτό το βίωσαν από κοινού, σαν δυο αρχαίες δυνάμεις σε ένα, αφ’ ότου επισφράγησαν μεταξύ τους την αδελφική κι αγαπημένη φιλία των όντων της αρχέγονης εξαίρεσης!