Αυτό το βιβλίο παρουσιάζει δύο όψεις, που είναι στενά συνδεδεμένες όσον αφορά την προέλευση τους, αλλά που σήμερα πρέπει να τις διαχωρίσουμε. Η πρώτη, θεωρητική, δεν νομίζω ότι θέτει κανένα σημαντικό πρόβλημα στο βαθμό που, στο σύνολο, μου φαίνονται ότι ανταποκρίνεται ακόμη στις σημερινές μου θέσεις. Η δεύτερη, αντίθετα, πολεμική έχει κυρίως μια αξία ιστορική στο βαθμό που επέκρινε τους στοχαστές που κυριαρχούσαν στην δυτική κοινωνιολογία γύρω στο 1952. Στο διάστημα, λοιπόν, των τελευταίων 14 χρόνων, αυτή η κοινωνιολογία μεταμορφώθηκε ριζικά και σήμερα κυριαρχείται από άλλα ρεύματα κι από άλλες προσωπικότητες. Το πρόβλημα είναι τόσο σπουδαίο, που, σε πρώτη προσέγγιση, θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι ένας μαχητής θα έπρεπε να χαίρεται για το γεγονός ότι εκείνοι τους οποίους πολέμησε έχασαν ένα μέρος ή ολόκληρη την επίδραση τους, ενώ η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.