Στο βιβλίο Τα βλάχικα έθιμα της Παλαιομανίνας με αρχαιοελληνικές ρίζες του Δημήτρη Στεργίου καταγράφονται τα κυριότερα έθιμα των κατοίκων της Παλαιομάνινας Αιτωλοακαρνανίας, τα οποία, όπως αποκαλύπτεται, έχουν βαθιές αρχαιοελληνικές ρίζες, οι οποίες εκτείνονται και έως τη μυκηναϊκή και ομηρική εποχή. Ο συγγραφέας, με την έντονη παρουσίαση των αρχαιοελληνικών σκηνών και ριζών στο βλάχικο γάμο, τη γέννηση, το θάνατο, τις δοξασίες και άλλα έθιμα, καθώς και ενός ενδεικτικού λεξιλογίου με πάμπολλες μυκηναϊκές, ομηρικές και άλλες αρχαιοελληνικές και βυζαντινές λέξεις, καταδεικνύει την αναμφισβήτητη ελληνική πολιτιστική πραγματικότητα και την με αδιάσειστα στοιχεία επιστημονική αλήθεια για τους Ελληνοβλάχους ή Αρμάνους (Ρωμηοί): ότι δηλαδή είναι Έλληνες αυτόχθονες, που, μετά την καθιέρωση της Λατινικής ως επισήμου γλώσσας στην επικράτεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έγιναν, για λόγους καθαρά επαγγελματικούς, δίγλωσσοι (μιλούσαν, χωρίς ποτέ να την γράφουν, και τη λαϊκή Λατινική). Έτσι με το βιβλίο αυτό, του οποίου οι επισημάνσεις για τις μυκηναϊκές, ομηρικές και αρχαιοελληνικές, γενικώς, ρίζες δεν μπορούν να θεωρηθούν όλες ως συμπτωματικές, ραπίζεται για μια ακόμα φορά η σχετική ανθελληνική προπαγάνδα. Από την άποψη αυτή, όλα τα λαογραφικά στοιχεία που παρουσιάζονται στο βιβλίο αυτό, αποτελούν άρρηκτα στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού, της αρχαιοελληνικής παράδοσης και του μακραίωνα Ελληνισμού, τον οποίο διέσωσαν και ενίσχυσαν με τα έθιμά τους, τα τραγούδια τους, τις θυσίες τους και τις ευεργεσίες τους όλοι οι Έλληνες και, φυσικά, και οι Ελληνόβλαχοι.