Ο λόγος, λοιπόν, για τις Γυναίκες της Λέσβου, τις διαχρονικές και παντοτινές. Δεν είναι όλες τους ούτε υπήρξαν καλλονές, απαστράπτουσες παραμυθένιες οπτασίες. Δεν κατάφεραν όλες τους να γίνουν ηρωίδες, ούτε απαξάπασες απετέλεσαν τα πρότυπα στηρίγματα και θεμέλια του οικογενειακού κυττάρου και κατ’ επέκταση του κοινωνικού μας πλέγματος. Δεν υπήρξαν οι Λεσβίδες πάντα τα γλυκά πλάσματα που όσοι τις γνώρισαν, αποθύμησαν να κρατήσουν στην καρδιά τους, στην ανάμνησή τους. Αναμφισβήτητα όμως, οι γυναίκες του νησιού, στο πέρασμα τόσων αιώνων μέχρι τις μέρες μας, ξεχώρισαν ως μία διάκριτη ομάδα που άφησε και θα εξακολουθήσει να αφήνει τ’ αχνάρια της έντονα στην κοινωνική, την πολιτισμική, την φιλοσοφική ιδίως, έκφραση του θηλυκού πάθους.