Η γέννησης της ιατρικής είναι ταυτόσημη με την εμφάνιση του ανθρώπου στη γη. Από τη μυθική ακόμη εποχή ο γιατρός ετύγχανε ιδιαίτερης εκτίμησης από τους συνανθρώπους του, γιατί:

Αξίζει ένας γιατρός πολλούς ανθρώπους άλλους
βγάζει τα βέλη απ’ τα κορμιά, γλυκά βοτάνια βάζει.
(Ομήρου Ιλιάδα, Λ. 514-5)

Στα Ιατρικοϊστορικά Ανάλεκτα του Κωνσταντίνου Μάλλιου υπάρχουν δύο επιμέρους ενότητες ιστορικών δεδομένων, στις οποίες η παρουσία των γιατρών –είτε επιστημόνων, είτε πρακτικών-εμπειρικών, είτε μυθικών– είναι καθοριστική. Ο γιατρός είναι ο πρωταγωνιστής των τεκταινόμενων, ο μαέστρος που με τη μαγική του μπαγκέτα διευθύνει την πολυμελή ορχήστρα, που διαμορφώνει ποικιλοτρόπως την πορεία των γεγονότων.

Η πρώτη ενότητα αναφέρεται στη δραστηριοποίηση των γιατρών στην Ήπειρο και η δεύτερη στη Θεσσαλία. Οι δύο όμορες ελλαδικές περιοχές, που έχουν πολλά κοινά ήθη και έθιμα, συχνά καλύπτονται ιατρικά από τους ίδιους Ασκληπιάδες.