Ο όρος “έπος” μπορεί να ερμηνευθεί με δυο ολότελα διαφορετικούς τρόπους: είτε με τη στενή έννοιά του, αν περιοριστούμε στη μελέτη μιας επιλεγμένης ομάδας από κλασικά επικά έργα, είτε με την πλατιά του σημασία, αν λάβουμε υπόψη μας όλη την κλίμακα των κειμένων που είναι δυνατό να αποκληθούν “επικά”. Η πρώτη από τις ερμηνείες αυτές περιορίζει τον όρο “έπος” στα εκτεταμένα αφηγηματικά ποιήματα που έχουν γραφτεί σε εξαμετρικούς ή ανάλογους στίχους, με επίκεντρο ένα συγκεκριμένο ήρωα (τον Αχιλλέα, τον Beowulf), ή έναν πολιτισμό – τον Ρωμαϊκό ή τον Χριστιανικό. Έτσι, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε δύο είδη έπους και να τα προσδιορίσουμε με τους όρους: “πρωταρχικό” (ή “προφορικό” ή “πρωτόγονο”), και “δευτερεύον” ή “λογοτεχνικό”.