Η Ποιητική Ανθολογία του Λίνου Πολίτη είναι διαρθρωμένη ιστορικά. Ακολουθώντας την πορεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας και της ποίησης ειδικότερα, μοιράζει το υλικό σε οκτώ βιβλία, που το καθένα αποτελεί έναν κύκλο αυτοτελή. Τα τρία πρώτα αντιπροσωπεύουν την πρώτη φάση της νεοελληνικής ποίησης, που, ξεκινώντας από το επικό ποίημα του Διγενή Ακρίτα και περνώντας από τα λυρικότερα μυθιστορήματα του 14ου και 15ου αιώνα, καταλήγει στην ακμή του κρητικού θεάτρου και στον Ερωτόκριτο. Τα υπόλοιπα βιβλία (αφήνοντας έξω τον αντιποιητικό 18ο αιώνα) καλύπτουν τον 19ο και τον 20ό, και μοιράζουν πάλι το υλικό σε αυτοτελείς ενότητες: την καθαρόγλωσση ποίηση των Φαναριωτών και της Αθηναϊκής Σχολής, την Επτανησιώτικη Σχολή, που ακολουθεί τον Σολωμό, την ποίηση της ανανεωτικής γενιάς του 1880 με κεντρική μορφή τον Παλαμά, τους ποιητές των πρώτων 30 χρόνων του αιώνα μας με κορυφαίους τον Καβάφη και τον Σικελιανό, και τέλος την ποίηση ύστερα από τη ριζική αλλαγή που γνώρισε από το 1930 κι έπειτα με την ισχυρή φυσιογνωμία του Σεφέρη, τον υπερρεαλισμό και τα άλλα πρωτοπόρα κινήματα.