Όσα περιλαμβάνονται στις επόμενες σελίδες για τον Κ. Π. Καβάφη, είναι καρπός συζητήσεων μου με την Ρίκα Αγαλλιανού-Καραγιάννη (πρώην Σεγκοπούλου), πού γνώρισε τον ποιητή και έζησε στο περιβάλλον του. Η Ρίκα ήταν οικογενειακή φίλη των γονιών μου, πριν ακόμη γεννηθώ, αλλά μου δόθηκε η ευκαιρία να την γνωρίσω καλύτερα μετά το γάμο μου με την Μαρία Καραγιάννη, αδελφή του συζύγου της. Επί πέντε περίπου χρόνια, 1952-1956 (πέθανε ξαφνικά το Μάιο του 1956), συζητήσαμε πολλές φορές για τον ποιητή των “Κεριών” και μάλιστα εξονυχιστικά, άλλοτε στο σπίτι της και άλλοτε στο δικό μου. Το θέμα ενδιέφερε και τούς δύο μας και παρόλο πού πολλές φορές γινόμουνα φορτικός με τις ερωτήσεις μου, ποτέ δεν δυσανασχετούσε, αντίθετα την ευχαριστούσε ό διάλογος και η επιμονή μου να ξαναφέρνω σε ανύποπτο χρόνο, το ίδιο θέμα με διαφορετική ερώτηση. Απ’ όλες αυτές τις συζητήσεις κρατούσα σημειώσεις, χωρίς να σκεφθώ στην αρχή να τις εκδόσω σε βιβλίο. Σ’ αυτό με εμπόδισαν και διάφορα προσωπικά μου προβλήματα της τελευταίας τριακονταετίας. Ερευνώντας όμως τελευταία το αρχείο μου, βρέθηκα μπροστά στις σημειώσεις αυτές και σκέφθηκα να τις τυπώσω, σαν ένα μικρό αφιέρωμα στη μνήμη και της Ρίκας και του ποιητή, με την ελπίδα να αξιωθώ να γράψω και για τη δική της προσφορά σε ειδική μελέτη.