Ο Όρσον Ουέλλες έχει πει, ότι υπάρχουν άνθρωποι που η κινηματογραφική μηχανή τους ερωτεύεται. Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι ο Μελ Γκίμπσον είναι ένας απ’ αυτούς τους ανθρώπους, όπου η κάμερα παίζοντας τον ρόλο ενός καθρέφτη, ερωτεύεται το είδωλο που αντανακλάται στην λεία του επιφάνεια. “Ο Μελ αναδεικνύεται με κάθε φωτισμό” επιβεβαιώνει και ο Ντην Σέμλερ, φωτογράφος στο φιλμ “Mad Max 2”, επιβεβαιώνοντας με την δική του τεχνική γλώσσα ό,τι πιο καλλιτεχνικά έχει ορίσει ο Όρσον Ουέλλες, μιλώντας για τον έρωτα της κινηματογραφικής μηχανής. Έτσι λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας του, εξαρτάται απ’ το “κοίταγμα” της μηχανής πάνω στο πρόσωπό του, μια και τα άλλα φυσικά του χαρακτηριστικά, ύψος, παράστημα, βάδισμα, δεν είναι ούτε μοναδικά και ούτε άλλωστε τα καλύτερα που διαθέτει η αστραφτερή βιομηχανία του θεάματος. Τα ανοιχτά βιολετιά του μάτια, που στα χέρια σκηνοθετών και φωτογράφων, έκαναν τον Μελ Γγκίμπσον να φτάσει στην πρώτη σειρά των αστεριών, που άλλα τρεμολάμπουν κι άλλα σβήνουν σε μια εκρηκτική αποθέωση στο κινηματογραφικό στερέωμα της εποχής μας.