Τη σχέση που συνδέει τους μετασχηματισμούς της κοινωνίας μας με τη μεταμόρφωση του δομημένου περιβάλλοντος εξετάζει το βιβλίο αυτό, μέσα από ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: την κατοικία με μέριμνα του κράτους για τάξεις χαμηλού εισοδήματος, δηλαδή την κοινωνική κατοικία. Στη διάρκεια της τρίτης δεκαετίας του αιώνα μας, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, πώς επιδρούν άραγε οι δυνάμεις της Ευρώπης, η αναπτυσσόμενη ελληνική κοινωνία και ο απόηχος των κοινωνικών δομών του ελληνισμού της Μικράς Ασίας στην αναδόμηση του προσφυγικού στοιχείου και στην κοινωνική ένταξη μέσα στις υπάρχουσες ελληνικές κοινωνικές δομές; Κάτω από ποιες προϋποθέσεις παρουσιάζεται η ανάγκη της κοινωνικής κατοικίας αλλά και ποιοι παράγοντες επηρεάζουν την πολιτική της αντιμετώπισής της και την πολιτική της οργάνωσης του περιβάλλοντός της; Η κοινωνική κατοικία, με τη σειρά της, με ποιο τρόπο στρέφεται προς τις ανάγκες και ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού, πώς επηρεάζει τις διαδικασίες οργάνωσης του αστικού περιβάλλοντος στους τομείς της κατοικίας και της δόμησης γενικότερα και πώς εξελίσσεται τελικά η ίδια μέσα στον αναπτυσσόμενο πολεοδομικό ιστό της πρωτεύουσας; Σ΄ αυτά τα ερωτήματα έρχεται ν΄ απαντήσει η έρευνα που παρουσιάζεται στο βιβλίο αυτό, μέσα από μια ανάλυση περιεχομένου σε ιστορικά και διπλωματικά ντοκουμέντα, σε νομοθετικά κείμενα, σε δημόσια έγγραφα, σε επίσημες και ημιεπίσημες εκθέσεις της διοίκησης, στην αρθρογραφία της εποχής, ακόμα μέσα από ζωντανές μαρτυρίες και, τέλος, μέσα από τη διερεύνηση του δομημένου περιβάλλοντος της κοινωνικής κατοικίας.