Ο ίδιος ο Κάφκα δε διευκόλυνε καθόλου τις έρευνες τις σχετικές με την βιογραφία του μολονότι τα ημερολόγια και τα γράμματά του, που αριθμούν πάνω από 3.000 σελίδες (αν συνυπολογίσει κανείς τα γράμματα προς τη μνηστή και την οικογένειά του που δεν έχουν ακόμη εκδοθεί), ξεπερνούν σε όγκο το καθαυτό λογοτεχνικό του έργο. Το μοναδικό κάπως εκτεταμένο αυτοβιογραφικό του κείμενο είναι το “Γράμμα στον πατέρα”, γραμμένο στην τελευταία περίοδο της ζωής του (1919), μια μάταιη απόπειρα “να ειρηνέψουμε κάπως κι οι δυό μας και να κάνουμε την ζωή και το θάνατο ευκολότερα”. Ωστόσο, η επιθυμία του αυτή να καθησυχάσει τον πατέρα, ο οποίος έβλεπε με δυσπιστία και χωρίς κατανόηση τη λογοτεχνική δραστηριότητα του γιου, έσπρωξε τον Κάφκα να παραποιήσει πολλά γεγονότα, πράγμα που ο ίδιος, ένα χρόνο αργότερα αναγνωρίζει, γράφοντας για κάποια “δικηγορίστικα κόλπα” που υπάρχουν σ’ αυτό το γράμμα.