Η χρονικότητα είναι πρωταρχικό στοιχείο της ανθρώπινης υπόστασης και ιδιάιτερα βαθιά είναι η σχέση της με την ποιοτική δημιουργία. Ο ποιητής πιστεύει ότι δίνει ποιότητα στον χρόνο του, γράφοντας. Είναι φανερή ή ασυνείδητη η φιλοδοξία του για αιωνιότητα. Η αμφιβολία και αγωνία του για διάρκεια. Και πρώτα απ’ όλα είναι  ο χρόνος  ο καθ’ αυτό ποιητικός – δηλαδή η αστραπή της έμπνευσης και της δημιουργίας του ποιήματος. Ύστερα είναι ο χρόνος ή οι χρόνοι στους οποίους αναφέρεται το ποίημα. Έχουμε και τρίτο επίπεδο χρόνου, εκείνο κατά το οποίο πραγματοποιείται η ανάγνωση – τον χρόνο του αναγνώστη. Οπωσδήποτε βέβαια σε κάθε λογοτεχνική δημιουργία υπάρχει χρονική ενότητα παρελθόντος – παρόντος – μέλλοντος, μια διαλετική χρόνου.