Προκειμένου να μιλήσω για έναν άνθρωπο με ιδανικό, τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο, και για το μεγάλο του έργο, τη Νέα Σκηνή, που σημείωσε σταθμό στην εξέλιξη του Νεοελληνικού Θεάτρου, πρέπει πρώτα- πρώτα να θυμίσω ότι είμαι Ζακυνθινός. Στην πατρίδα του Σολωμού, του Φώσκολου και του Κάλβου πέρασα την παιδική και την εφηβική μου ηλικία. Και σε αυτά τα δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια – τα τελευταία σχεδόν του περασμένου αιώνα – η μικρή μα τόσο μεγάλου της πολιτισμού.