Ό ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΚΑΡΤΕΡ γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Είναι έγγονός τοΰ διαπρεπή ζωγράφου Γιώργου Σα­μαρτζή. Σπούδασε θέατρο στή Δραματική Σχολή τοϋ Εθνικού καί ζωγραφική στήν Ά νώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Έπαιξε σέ διάφορους θιάσους κι έλαβε μέρος σ’ ομαδικές εκθέσεις. Από τό 1949 εργάζεται στό ελλη­νικό ραδιόφωνο. Σκηνοθέτησε πάνω από 100 ραδιοχρονικά καί θεατρικά έργα κι έγραψε δεκάδες Εκπομπές από τίς όποιες αναφέρονται ιδιαίτερα οί σειρές *Σύγχρονη Πνευματική ‘Ελλάδα”, “Βιβλία καί συγγραφείς”, “Ή ποίηση στήν αντίσταση”, ‘Σήμερα στήν ‘Ελλάδα” καί τό ιστορικό ήχητικό ντοκυμανταίρ “Ή Φωνή τοΰ 20οΰ αιώνα”

Τά τηλεορατικά του μελετήματα χρονολογούνται από τό 1958, πού δημοσιεύονται στό περιοδικό “Ραδιο- πρόγραμμα”. Τό 1959 σπουδάζει Τηλεόραση στά στούντιο τής Βιέννης καί τό 1960 μέ κρατική ιταλική υποτρο­φία στή RAI. Τόν επόμενο χρόνο συμμετέχει σέ δύο διεθνή συνέδρια στό εξωτερικό σχετικά μέ τίς σχολικές καί τίς λογοτεχνικές εκπομπές. Τό 1961 έπίσης, έργάζεται στό πρόγραμμα τοϋ πρώτου πειραματικού σταθμού Τηλεοράσεως τής ΔΕΗ στή θεσσαλονίκη. Τό 1962 κυκλοφορεί τό βιβλίο του Γνωριμία μέ την Τηλεόραση”, πού εγκαινιάζει τήν ελληνική βιβλιογραφία τοΰ είδους. Από τό 1965, μέ τήν έναρξη τής λειτουργίας τής ‘Ελληνικής Τηλεοράσεως, είναι άπό τά βασικά της στελέχη. Διευθύνει τά πρώτα προγράμματά της, τήν πρώτη “ζωντανή” έκπομτ,ή της, τήν πρώτη τηλεορατική εκπομπή θεάτρου καί τήν πρώτη επίσημη εξωτερική της μετάδοση. Τό 1966 έκδίδει έναν τόμο μέ δοκίμια γιά τό Ραδιόφωνο καί τήν Τηλεόραση καί τή μελέτη του “Εισαγωγή στήν Τηλεόραση”. Π αρά/./η λα, δημοσιεύει σχετικά άρθρα στά πιό έγκυρα έντυπα, γράφει κριτική ραδιοφώνου καί τηλεοράσεως, συνεργάζεται μ’ εγκυκλοπαιδικά λεξικά καί διδάσκει τηλεόραση σ’ ανώτερη Επαγγελματική Σχολή. Τό βιβλίο του “Ραδιόφωνο καί Τηλεόραση”, άποτελεΐ θέμα στό διεθνές σεμινάριο τοΰ Πανεπιστημιακού Κέντρου Κοινωνιολογικών Σπουδών τής Ρώμης, τό 1967. Τό 1971 καί τό 1972 οργανώνει καί διευθύνει τό Σταθμό Τηλεοράσεως τοϋ ΟΤΕ στή Διεθνή “Εκθεση θεσσαλονίκης. Τώρα είναι υποδιευθυντής τής Τηλεοράσεως τής Ε.Ρ. Τ.

Στά Γράμματα εμφανίστηκε τό 1945 μέ τήν ποιητική συλλογή “‘Αντιφεγγίσματα τής ψυχής μου” κι άπό τότε δημοσίευσε έργασία του σ’ δ λα σχεδόν τ’ άξιόλογα έλληνικά λογοτεχνικά περιοδικά. “Αλλα βιβλία του: “Δευτέρα Παρουσία” (ποιήματα) 1948, “Σάντερμαχ” (ποιήματα) 1954, “Τό Ραδιόφωνο καί ή αίσθητική του” (δοκίμιο) 1955, “‘Επιστροφή στή Ρώμη” (ταξιδιωτικό) 1957, “‘Απόψε ή γη καίει” (ποιήματα) 1958, “Ποιήματα 5” 1965, “Α Τέμπο” (ποιήματα τυπωμένα στή Γαλλία) 1969, “Εσωτερική Ύπόθεσις” (ποιήματα) 1974 καί “Προπαίδεια Τηλεοράσεως” 1975. ‘Εξάλλου, δύο ιστορικά του έργα (ηχητικά ντοκυμανταίρ) κυκλοφόρησαν σέ δίσκους. Είναι, ” Ό Μεγάλος Πόλεμος” (1967) καί “7 χρόνια δικτατορία” (1975).

Ποιήματά του, μεταφρασμένα στά γαλλικά, ιταλικά, τουρκικά, ρουμανικά ισπανικά καί στά γερμανικά, δημοσιεύτηκαν σέ ξένες λογοτεχνικές επιθεωρήσεις καί άνθολογίες.

“Εδωσε πολλές διαλέξεις στήν Αθήνα, στήν έλληνική επαρχία καί στό εξωτερικό, κράτησε τή στήλη τής κριτι­κής τοΰ θεάτρου γιά τέσσερα χρόνια σ’ άθηναϊκή εφημερίδα, πήρε μέρος σέ Φεστιβάλ Κινηματογράφου (Σόφια, ‘Αθήνα, θεσσαλονίκη) καί είναι μέλος τής ‘Εθνικής ‘Εταιρίας ‘Ελλήνων Λογοτεχνών, τής Κοινότητας Ευρω­παίων Συγγραφέων (COMES), τοϋ ‘Ελληνικού Κέντρου τοϋ Διεθνούς ‘Ινστιτούτου θεάτρου καί γενικός γραμ­ματέας τής ‘Ενώσεως θεατρικών καί Μουσικών Κριτικών. Αναγράφεται στήν ‘Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Ααρούς, στή Νέα ‘Ελληνική ‘Εγκυκλοπαίδεια καί στή Μεγάλη ‘Εγκυκλοπαίδεια τής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.