Η σημερινή απόρριψη της «αισθητικής άποψης» εν ονόματι μιας μεταφυσικής λειτουργίας της τέχνης δείχνει την ανθρωπιστική – λαϊκιστική κατεύθυνση προς την οποία τείνει να ισορροπήσει το ιδεολογικό εκκρεμές (κοσμοπολιτισμός – ελληνοκεντρισμός) της λεγόμενης «γενεάς του 30». Ο Γ. Σεφέρης ακολουθώτας σε τροχιά υστέρησης τη στροφή του Τ.Σ. Έλιοτ προς τις αξίες της δυτικής θρησκευτικής παράδοσης οργανώνει τις δικές του αντιστάσεις στη διάλυση και την «παρακμή» διατρέχοντας τη λαϊκή παράδοση (από τον «Ερωτόκριτο» ως τον Θεόφιλο) και ανάγοντας τον αισθητικό Μακρυγιαννισμό του  σε κριτική – «ανορθωτική» θεώρηση των πνευματικών φαινομένων.