Ο Ευριπίδης καταγόταν από τον Αθηναϊκό δήμο της Φλύας. […] Στο έργο του αντικατοπτρίζεται το κλίμα της εποχής, με την έντονη επίδραση της σοφιστικής, την αμφισβήτηση και την αναζήτηση των θείων και των ανθρώπινων. Ο Ευριπίδης, ο από σκηνής φιλόσοφος, απεικόνισε την τραγικότητα των εσωτερικών συγκρούσεων και απέδωσε μοναδικά την ποικιλία των ψυχικών παθών και τις διακυμάνσεις της συνείδησης. Οι νεοτερισμοί του, στη μορφή των έργων του και στις ιδέες που εξέφρασε, τον έκαναν συχνά στόχο επιθέσεων. Σώζονται δεκαεννέα δράματά του πλήρη και πολλά άλλα αποσπασματικά.

Ιφιγένεια η εν Αυλίδι:
Κορυφαίο έργο του μεγάλου τραγικού, η Ιφιγένεια η εν Αυλίδι ανήκει στην ίδια τριλογία με τις Βάκχες και διδάχτηκε το 405 π.Χ., έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Ευριπίδη.
Ο στόλος των Αχαιών καθηλωμένος στην Αυλίδα περιμένει ούριο άνεμο για να ξεκινήσει για την Τροία. Ο Αγαμέμνων καλεί από τις Μυκήνες την Κλυταιμνήστρα μαζί με την κόρη του Ιφιγένεια προφασιζόμενος πως θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα, στην πραγματικότητα όμως για να την θυσιάσει. Όταν η παγίδα αποκαλύπτεται, ο Αγαμέμνων έρχεται αντιμέτωπος με την Κλυταιμνήστρα αλλά και με την κόρη του. Η νεαρή κοπέλα προσφέρεται να θυσιαστεί για την πατρίδα της. Ο ηρωισμός της κόρης και οι τραγικές εσωτερικές συγκρούσεις του Αγαμέμνονα σε ένα από τα κορυφαία έργα της αρχαίας λογοτεχνίας.
Το έργο περιλαμβάνει το αρχαίο πρωτότυπο κείμενο, απόδοση στη νεοελληνική, εισαγωγή και σχόλια.