Τα ερυθρόμορφα αγγεία που παρήγαγαν οι Έλληνες άποικοι της Νότιας Ιταλίας και Σικελίας στον ύστερο πέμπτο και τέταρτο αιώνα π.Χ. βασίζονταν αρχικά πάνω σε αττικά πρότυπα. Ωστόσο εξελίχθηκαν γοργά, παρουσιάζοντας το ιδιαίτερα προσωπικό στυλ και τα χαρακτηριστικά που ερευνώνται σ’ αυτή τη συναρπαστική μελέτη. Τα ερυθρόμορφα αγγεία της περιόδου αυτής, εκτός από την εξαιρετική απόλαυση που προσφέρουν ως έργα τέχνης, είναι επίσης πολύ ενδιαφέροντα και σημαντικά για τις πληροφορίες που μας παρέχουν σχετικά με τη μυθολογία και το θέατρο, τα τοπικά έθιμα και τις σχέσεις μεταξύ των Ελλήνων αποίκων και ντόπιων κατοίκων.