Αυτό το βιβλίο, θα ήταν κάποια σκόρπια χειρόγραφα, σε διάφορα συρτάρια μου, αν δεν υπήρχαν στη ζωή μου τέσσερεις άνθρωποι. Η Ράνια Μουζενίδου, ο Γιάννης Νεργεπόντης, ο Λεφτέρης Χαψιάδης και ο Οδυσσέας Χατζόπουλος.
Δεν ήταν δύσκολο. Η Ράνια και ο Λεφτεράκης, είχαν έτοιμο όλο το υλικό. (Μάλιστα, ο Χαψιάδης, τόχε, κι όλα, υπομνηματίσει, βάζοντας χρονολογίες, συνθέτες, τραγουδιστές κλπ.). Ο Γιάννης, είχε έτοιμα τα προλεγόμενα – αποσπάσματα, απόνα βιβλίο του, για τη δουλειά μου. Κι ο Οδυσσέας, έβαζε μπρός, μετά χαράς, τον εκδοτικό του μηχανισμό.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε. Κι είμαι συγκινημένος, τώρα που το βλέπω μπρός μου, στη διόρθωση, σαν αχνιστό ψωμί, που μόλις βγαίνει απ το φούρνο. Και, ειλικρινά, μετανιώνω, που, τόσα χρόνια, πολιορκημένος από την καθημερινή δουλειά μου, τ άφηνα στην άκρη, λέγοντας, πως, έχουμε για τέτοιες πολυτέλειες και όλο ανέβαλλα. Γιατί, άλλο δίσκος, άλλο τραγούδι στην ταβέρνα και στη πορεία και στο σπίτι, κι άλλο βιβλίο. Το βιβλίο, είναι ένα καινούργιο μεθύσι.