Η παρούσα μονογραφία είναι η δεύτερη της σειράς και, όπως προανήγγειλα, αναφέρεται στην επικοινωνία. Η επικοινωνία ως ενέργεια και διαδικασία είναι σύμφυτη με τον άνθρωπο. Ο Αριστοτέλης ονόμασε τον άνθρωπο “κοινωνικόν και πολιτικόν ζώον”, για να υπομνήσει ότι ζει σε κοινωνία ανθρώπων και συνεχώς επικοινωνεί με τα άτομα του περιβάλλοντός του. Η κοινωνικότητα του ανθρώπου δημιουργεί σ’ αυτόν την ανάγκη να επικοινωνεί με άτομα και ομάδες τόσο του άμεσου όσο και του πολύ απομακρυσμένου περιβάλλοντός του. Με την επικοινωνία το άτομο ανταλλάσσει μηνύματα και πληροφορίες και έτσι διευρύνει τον μαθησιακό του κύκλο. Συνεχώς υποδύεται το ρόλο του πομπού και του δέκτη. Κωδικοποιεί ο ίδιος και μεταδίδει μηνύματα σε άλλους και ταυτόχρονα λαμβάνει και αποκωδικοποιεί τα μηνύματα που εκπέμπονται προς αυτόν. Αποτελεσματική επικοινωνία υπάρχει όταν από τη μια μειώνονται οι παντός είδους “θόρυβοι” κατά την κωδικοποίηση, μετάδοση και αποκωδικοποίηση ενός μηνύματος, και από την άλλη όταν η αποκωδικοποίηση του μηνύματος είναι τέτοια ώστε αυτό να ερμηνεύεται όπως το εννοεί ο πομπός. Η επικοινωνία ως ενέργεια και ως διαδικασία έχει πολυδιάστατο χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι η μετάδοση και λήψη μηνυμάτων από τη μια συνδέεται με γνωστικές λειτουργίες και συναισθηματικές καταστάσεις, και από την άλλη ότι γίνεται με ποικίλες μορφές, και συγκεκριμένα χρησιμοποιώντας σύμβολα, εποπτεία, λεκτική και εκφραστική συμπεριφορά. Μάλιστα, για αποτελεσματική επικοινωνία επιβάλλεται να ικανοποιηθεί ιδιαίτερα το κριτήριο της πολυδιάστατης μετάδοσης ενός μηνύματος.