Τα Χορταριασμένα Μονοπάτια δεν είναι μυθιστόρημα. Είναι η μόνη αυτοβιογραφία του Κνουτ Χάμσουν. Ακόμα περισσότερο, είναι η απολογία του μπρος στην Ιστορία για τις ιδέες του, η απολογία των ύστατων χρόνων ενός ανθρώπου που από το 1917 κιόλας έγραφε στον φίλο του, σουηδό συγγραφέα Γιαν Λάντκβιστ: Στο πέρασμα των χρόνων έλαβα έξι ή οκτώ βιβλία γραμμένα γύρω από μένα, μα ούτε που τα διάβασα. Ο καιρός έχει σβήσει μέσα μου κάθε ενδιαφέρον για τον εαυτό μου. Αυτό που μένει ακόμα μέσα μου είναι μια βαθιά αίσθηση ντροπής κάθε φορά που λένε καλά λόγια για μένα… ένα είδος υστερίας.

Στη μετάφραση που ακολουθεί προσπάθησα όσο ήταν δυνατόν να κρατήσω κυριολεκτικά πιστά το κείμενο, τη γλωσσική δομή και το ύφος του πρωτοτύπου, έχοντας απόλυτη επίγνωση της ευθύνης που ανέλαβα.
Θεώρησα αναγκαίο να παραθέσω έναν χρονολογικό πίνακα της ζωής και του έργου του Χάμσουν. Μέσα στην τεράστια βιβλιογραφία ανάλυσης του έργου του Χάμσουν δεν υπάρχει πουθενά μια απλή εξήγηση της πολιτικής του τοποθέτησης, ούτε εξάλλου είναι δυνατόν κάτι τέτοιο. Ο άνθρωπος Χάμσουν και το έργο του έχουν αρκετές ομοιότητες με την ιδεολογία της άρχουσας φυλής του ναζισμού, μα και πολλές και πολύ βαθιές αντιθέσεις. Ίσως το κλειδί να βρίσκεται στα λόγια του φίλου του, Δανού συγγραφέα Γιοχάνες Β. Γιένσεν (1873-1950), Νόμπελ Λογοτεχνίας 1944: «Επειδή ο Χάμσουν ποτέ του δεν νίκησε στον παιδικό του έρωτα, ποτέ του δεν ξεπέρασε την εφηβεία του και ποτέ του δεν έγινε μέλος της κοινωνίας σαν κοινωνικός άνθρωπος».
Όσλο, Φλεβάρης 1981
Ηλίας Θεοφιλάκης