…Η Ρωσία της εποχής εκείνης δεν αγάπησε τον Τσέχωφ όσο εμείς. Γιατί πέθανε τόσο πρόωρα, που ούτε μπόρεσε να πενθήσει το θάνατό του όπως του άξιζε. Ευτύχημα όμως, που αρκετοί φίλοι της κλασικής τριάδας Τολστόη – Γκόρκι – Τσέχωφ βρίσκουνται ακόμα μαζί μας και συνεχίζουν, μ’ ακούραστην ενεργητικότητα, το έργο τους… Ωστόσο, εμείς οι ίδιοι ποτέ δε νιώσαμε τη χαρά της άμεσης πνευματικής και σωματικής επαφής με τον Άντον Παύλοβιτς Τσέχωφ. Η αναστάτωση που έφερε στην παγκόσμια λογοτεχνία ο Τσέχωφ εξακολουθεί και στις μέρες μας ακόμα. Το ανένδοτο και διαπεραστικό του χιούμορ απηχεί ζωηρά και σήμερα τον ευγενικό του πόνο. Κάνει την εντύπωση πως ζούσε πριν από αιώνες ο Τσέχωφ, γιατί είναι τώρα ο καλύτερα γνωστός στη χώρα μας. Και το αξίζει απόλυτα… Την αγάπη για έναν συγγραφέα τη δείχνει καθαρότερα η κατανόηση της τέχνης του. Για τον αναγνώστη της εποχής μας ο Τσέχωφ από καιρό έπαψε νάναι πεσιμιστής ή ποιητής του “ημίφωτος” και της μελαγχολίας, καθώς τον χαραχτηρίζουν μερικοί σύγχρονοί του κριτικοί.