Το γράμμα έλεγε τούτα:
“Ο Περικλής χαιρετίζει τον Ευρυπίδη τον ποιητή – Τα πρόσωπα που μεταφέρουν το γράμμα τούτο είναι φίλοι μου. Μου πρόσφεραν μια μεγάλη υπηρεσία. Με την έγκαιρη παρέμβασή τους αποκάλυψα μια συνωμοσία, η οποία θα με παρουσίαζε στον κόσμο σαν υβριστή των θεών. Ως ανταμοιβή τους συστήνω να τους κάνεις φίλους σου. Η μεγαλύτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρεται στην Αθήνα είναι να ανατρέφονται ευγενείς και πατριώτες. Για το λόγο τούτο παραδίνω αυτά τα παιδιά στην προστασία σου, και το αγόρι και το κορίτσι, εξίσου. Πρόσφερέ τους, παρακαλώ, το προνόμιο να πάρουν κάτι από τη σοφία σου, γιατί πραγματικά απέδειξαν ότι είναι άξια γι’ αυτή την τιμή. Η Αθήνα, θα έρθει μέρα που θα σε ευχαριστήσει για την υπηρεσία σου αυτή”.

Κι έτσι, ο Δίωνας και η Δάφνη, από τη Σπάρτη, όχι μόνο διακρίθηκαν στη γνώση εκείνο τον καιρό, αλλά και έγιναν φίλοι του Περικλή του Αθηναίου και του Ευρυπίδη του ποιητή και ίσως τώρα να περιδιαβάζουν μαζί τους στα Ηλύσια Πεδία.