Εν γένει, η παιδική ηλικία, η παιδική αφέλεια και προοπτική, το παιδί ως ήρωας και ως αφηγητής, είναι θέματα που σχετίζονται άμεσα με το έργο του Βιζυηνού. Μιλώντας με ψυχολογικούς όρους θα λέγαμε ότι οι τραυματικές εμπειρίες της παιδικής του ηλικίας αύξησαν την ενυπάρχουσα ευαισθησία του και τόνισαν τη διάθεσή του να αναπληρώσει όσες χαρές αυτός ως παιδί δεν είχε γευθεί, με τη χαρά της συγγραφικής δημιουργίας για τα παιδιά, κατά κάποιο τρόπο παίζοντας με τα παιδιά και διδάσκοντάς τα.