Πρόκειται για το πιο ευχάριστο και ανάλαφρο διήγημα του Βιζυηνού, χωρίς ψυχολογικά βάρη από αμαρτήματα, δεισιδαιμονίες, ατυχίες και άλλα θλιβερά, μακριά από λαογραφικά στοιχεία, με παίζουσα διάθεση που την ποικίλλουν οι χαριτωμένες ερωτοτροπίες, το λεπτό πνεύμα, οι διακριτικές ειρωνικές ευφυολογίες, οι ωραίες περιγραφές θαλασσινών σκηνών, ανθρωπίνων αντιδράσεων, όπως την ώρα της τρικυμίας, και συμπεριφορών, οι πτήσεις και τα κινήματα της φαντασίας του αφηγητή.