Πώς να χρησιμοποιήσει η Αγγελική τις λέξεις, που τη μισούν τόσο βαθιά, για να περιγράψει τον έρωτά της για μια άλλη γυναίκα;
Πώς να τοποθετήσει η Κατερίνα τις λέξεις σε μία πρόταση για να περιγράψει στην τετράχρονη κόρη της τη μάχη που δίνει με τον καρκίνο;
Πώς ν’ αντέξει η Θάλεια ένα λάμδα που λιώνει σε ξένο στόμα και τονίζει την αδυναμία της ν’ αποκτήσει ένα παιδί;
Και η Βίβιαν, με ποιες λέξεις θα περιγράψει τι σημαίνει να είσαι ήδη τσαλακωμένος από τη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι είσαι διαφορετικός;
Η Αθήνα φλέγεται. Το κόκκινο κραγιόν, στριφογυρνώντας, αναδύεται από το πλαστικό περίβλημα. Οι λέξεις γλιστρούν απ’ τον τοίχο, πέφτουν με κρότο στο πλακάκι, σπάνε, και τα κομμάτια τους συμπληρώνουν τις προτάσεις των τεσσάρων γυναικών.

σχόλια αναγνωστών

Γ. Θ.
Από ένα σημείο και μετά καθηλωτικό. Προτάσεις μικρές, κοφτές, εύστοχες, χωρίς στολίδια και χωρίς ρήμα πολλές φορές, περιγράφουν περισσότερο συναισθήματα παρά εικόνες. Εντελώς γυναικεία ματιά. Πολύ ενδιαφέρουσα. Αγγίζει πολλές πτυχές του γυναικείου ψυχισμού. Η μάνα, η άρρωστη και ταλαιπωρημένη, η ερωμένη, η ομοφυλόφιλη, η ερωτευμένη, η καταπιεσμένη και φοβισμένη, αλλά και η απελευθερωμένη, επαγγελματικά καταξιωμένη μπροστά στο δίλημμα: μητρότητα ή καριέρα. Ο άντρας είναι απών. Στα δύσκολα, στη συμπαράσταση, στην αρρώστια. Αφεντικό δύσκολο, ανεπαρκής σύζυγος. Δεν έχει ρόλους στο βιβλίο, ούτε καν σαν αδερφός, γιος, γείτονας, φίλος και νομίζω πως έτσι έπρεπε. Μια καθαρά γυναικεία υπόθεση. Μας βοηθάει να σας καταλάβουμε; Δεν ξέρω αν μπορούμε τελικά. Ίσως να αρκεί να σας αγαπάμε και να μη σας πληγώνουμε. Από τη μάνα στη μοιραία γυναίκα. Από τη θηλή με το πρωτόγαλα, στα κόκκινα βαμμένα χείλη. Εκεί γύρω περιστρεφόμαστε. Υπέροχο βιβλίο, το συνιστώ ανεπιφύλαχτα.
Α. Ζ.
Και νά που ήρθε η σειρά τους. Οι τέσσερις αυτές γυναίκες που, στην τελευταία σελίδα του νέου της βιβλίου lipstick, ευχαριστεί η Όλγα Μπακοπούλου, είναι έτοιμες τώρα να της ανταποδώσουν, ένθερμα, τις ευχαριστίες τους: η συγγραφέας διάλεξε με πολύ διακριτικότητα και με έναν πολύ απαλό και στοργικό άγγιγμα στο μέσα τους, να μας τις φέρει μπροστά μας, να μας τις γνωρίσει σε όσες τις αγνοούμε, να τις κατανοήσουμε, να τις αισθανθούμε, να τις αγαπήσουμε και να περνάμε το χέρι μας με θέρμη γύρω από τους δυο τους ώμους, κάθε φορά που θα τις συναντάμε.
Το βιβλίο είναι σβέλτο και τρέχει. Τρέχεις κι εσύ να το προφτάσεις, να το ακολουθήσεις. Οι προτάσεις του μικρές, με λίγες μόνο λέξεις που, ωστόσο έχουν ζωντανές εικόνες, έχουν ήχο, έχουν χτύπους καρδιάς, έχουν ανάσες δυνατές, ή και πνιγμένες. Ακριβώς, γι’ αυτήν εδώ τη ζωντάνια του είναι σχεδόν έτοιμο, θα έλεγες, να γυριστεί σε ταινία, χωρίς οι περιορισμένοι του διάλογοι να του το απαγορεύουν.
Η προσπάθειά της να συνδράμει σε ένα βαθιά κοινωνικό-γυναικείο θέμα, που δοθεισομένης κάθε φορά της αφορμής γίνεται τότε και μόνο επίκαιρο, είναι πέρα για πέρα αληθινή και κάθε άλλο παρά γιατί η ίδια έχει την ανάγκη να γίνει αρεστή.

Ε. Χ.
Δεν έχω λόγια! Απρόσμενες αλήθειες, ζωντανές εικόνες, καρδιοχτύπι. Ζούσα κι εγώ τις ζωές των ηρώων. Έχω ενθουσιαστεί με τη μεστή ορθή και «λογική» γραφή. Εάν θέλετε «τροφή για σκέψη» σας έχω μία έτοιμη πρόταση: απλά απολαυστικό. Ήχοι, λέξεις, μυρωδιές ξεπροβάλλουν και σε συγκλονίζουν!

Ε. Ν.
«lipstick»: το νέο μυθιστόρημα της Όλγας Μπακοπούλου
Ένα μυθιστόρημα ποταμός, πολυεπίπεδο που βάζει ερωτήσεις και ζητάει απαντήσεις από γυναίκες και άνδρες. Τους ζητάει να προσδιορίσουν και να επαναπροσδιορίσουν θέσεις, απόψεις, και στάση ζωής απέναντι σε παλιά προβλήματα που όμως έχουν νέα οπτική γιατί ο κόσμος αλλάζει, τρέχει, διεκδικεί και η στασιμότητα δεν επιτρέπεται. Έτσι και οι ηρωίδες του lipstick μας ζητούν δικαίωση, απαντήσεις, αποδοχή, αποδοχή στο διαφορετικό αλλά και στο αδύνατο. Τι κι αν η Αγγελική είναι διαφορετική στις επιλογές της; Γιατί η γυναίκα που έχει κάνει μαστεκτομή βιώνει αναπηρία και απόρριψη από τον άνδρα της για την υπόσταση της σαν γυναίκα; Γιατί η Θάλεια μια γυναίκα με καριέρα, επιτυχημένη, βιώνει την καταπίεση και την έμμεση και άμεση απόρριψη επειδή δεν μπορεί να κάνει παιδί; Γιατί ο πετυχημένος άνδρας της δεν νοιάζεται για τον ψυχισμό και την καταρράκωση της μετά από κάθε αποτυχία της εξωσωματικής αλλά μόνο για το αποτέλεσμα;
Ερωτήματα που θα σας καθηλώσουν που θα ζητήσουν απαντήσεις που για να απαντηθούν θα πρέπει να σκεφτούμε με ανοιχτό μυαλό και να αναθεωρήσουμε στερεότυπα ιδεοληψίες και ταμπού.