Η ιστορία της Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδος συμβαδίζει απολύτως με τη σύγχρονη, δηλαδή του 20ού αιώνα, ιστορία της χώρας όχι μόνον την οικονομική. Μια εμπορική τράπεζα δε σχεδιάζει ούτε πραγματοποιεί την οικονομική πολιτική παρεμβαίνει, όμως, μέσω της άσκησης της δικής της πολιτικής, στο στάδιο της πραγματοποίησή της, και η επιτυχία των στόχων της μπορεί να αναδειχθεί σε παράγοντα Διαμόρφωσης οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων να δράσει δηλαδή, σε όλα τα επίπεδα δημοσίου – και του ιδιωτικού – βίου, ανάλογα και με το μέγεθός της, αφού μια εμπορική τράπεζα είναι ο ισχυρότερος έμπορος και, πολλές φορές, δημιουργός χρήματος; – του μοναδικού δηλαδή εναλλακτικού μέσου – και ο βασικός σύνδεσμος των αποταμιεύσεων με τις επενδύσεις. Η ανάπτυξη της Εμπορικής Τράπεζας, η ιστορία της δηλαδή, έχει καταγράφει σε τρία μεγάλα στάδια. Το πρώτο, η περίοδος Εμπεδοκλέους – που έχει την μεγαλύτερη διάρκεια, ουσιαστικά μέχρι το θάνατο του Γρηγορίου Εμπεδοκλέους το 1951- μοιάζει να είναι το πιο σημαντικό. Το δεύτερο στάδιο ανάπτυξης της Εμπορικής Τράπεζας είναι αποκλειστικά συνδεδεμένο με την προσωπικότητα του Στρατή Ανδρεάδη. Η στρατηγική της Τράπεζας άλλαξε ριζικά με κεντρικές λογικές ην εκρηκτική επέκταση και την επιτάχυνση της μεγέθυνσή της, καθώς και τη χρησιμοποίηση των κεφαλαίων της για την οργάνωση και ισχυροποίηση του Ομίλου της. Το τρίτο στάδιο άρχισε με την κρατικοποίηση της Εμπορικής Τράπεζας και την απομάκρυνση του Στρατή Ανδρεάδη.