Η καταδίκη της δραχμούλα μας σε θάνατο πάρθηκε με τη συνθήκη του Άμστερνταμ για την οικονομική και νομισματική ένωση της Ευρώπης (1997) και η απόφαση αυτή έγινε άμεσα εκτελεστή με την πλήρη ένταξη της Ελλάδας στη νέα ευρωπαϊκή οικονομική πραγματικότητα (2000). Προοπτική να δοθεί χάρη ή αναστολή της εσχάτης των ποινών δεν υπάρχει και την 1η Ιανουαρίου 2002 το εθνικό μας νόμισμα οδηγείται ενώπιον του εκτελεστικού αποσπάσματος, με έναν ολόκληρο αμνήμονα λαό να κραυγάζει “Πυρ”. Η σορός της εναποτέθηκε στα διάφορα παλαιοπωλεία και στα άλμπουμ των συλλεκτών και δεν θα ακολουθήσει επιμνημόσυνη δέηση… Το βιβλίο αυτό δεν είναι παρά ένα αποχαιρετιστήριο στο πάλαι ποτέ εθνικό μας νόμισμα, που εκτοπίζεται πλέον οριστικά και αμετάκλητα από την ιστορία μας και ενταφιάζεται άκλαυτο στη συλλογική και εξαιρετικά ευρύχωρη εθνική μας λήθη. Είναι ένα ρέκβιεμ για τη δραχμούλα μας, που υπήρξε κάτι παραπάνω από ένα κομματάκι μέταλλο με κάποια εναλλασσόμενη ανταλλακτική αξία. Ήταν -κυρίως- ένας θεσμός του καθ’ ημέραν βίου μας, ένα δομικό στοιχείο της μουντής ζωής μας, ένα “δεδομένο” της πάλης για επιβίωση, μια εξ απαλών ονύχων συνήθεια. Ήταν το πρώτο μας χαρτζιλίκι, η πρώτη μας αγορά στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, το πρώτο μας εισιτήριο στον θερινό κινηματογράφο, το πρώτο μας μεροκάματο, το πρώτο μας κέρασμα, το πρώτο πακέτο άφιλτρα, τα πρώτα μας δανεικά κι αγύριστα… Ελπίζουμε αυτό το βιβλίο να αποτελέσει ένα ευπρεπές ξόδι στη δραχμούλα μας που φεύγει. Για να μην την ξεχάσουμε οι παλαιότεροι και για να τη γνωρίσουν αυτοί που θα ‘ρθουν, στις νέες εποχές των διεθνών συγκλίσεων και των ευρωπαγκοσμιοποιήσεων.