Από τη Θεσσαλονίκη στη Βενετία. Ιστορία της οικογένειας Νιννή (17ος-20ος αι.).Συμβολή στη μελέτη του παροικιακού Ελληνισμού

Ψαράς Ιωάννης Δ.

18,35€

Μόνο 1 απομένουν σε απόθεμα

Στη βόρεια Ιταλία, στην περιοχή Veneto (την άλλοτε Terraferma) και σε απόσταση 20 χιλιομέτρων ανατολικά από την πόλη Treviso, υπάρχει το χωριό Monastier. Ένας οικισμός του χωριού αυτού ονομάζεται (από τα ερείπια μιας παλιάς εκκλησίας) Chiesa Vecchia. Στην περιοχή δεσπόζει ένα περίφρακτο αρχοντόσπιτο, που είναι γνωστό ως villa Ninni. Εκεί ζούσε ως το 1989 ο τελευταίος άρρην γόνος μιας μεγάλης και πλούσιας οικογένειας, που καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη.
Οι Νιννήδες εγκαταστάθηκαν τον 18ο αιώνα στη Βενετία και ανέδειξαν πολλά μέλη τους ενεργά στελέχη του ελληνισμού της πόλης αυτής, λογίους και μελετητές των φυσιογνωστικών κυρίως επιστημών. Η οικογένεια υφίσταται ακόμη, δεδομένου ότι στα 1988, ένα χρόνο πριν πεθάνει, ο άγαμος και άτεκνος Γεώργιος-Αντώνιος Νιννής υιοθέτησε τον ανεψιό του, γιο της αδελφής του Αντωνιέττας, τον Guiberto Ninni-Riva, καθιστώντας τον γενικό του κληρονόμο στην περιουσία, στον τίτλο του κόμη και στο οικόσημο, καθώς και στο επώνυμο Ninni, που μάλιστα τοποθετείται επίσημα πριν από το Riva, το επώνυμο που έφερε ο Guiberto πριν από την υιοθεσία. Άλλωστε ο νέος αυτός συνεχιστής της οικογένειας είναι το γένος Νιννή.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
ΒΡΑΧΥΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΕΡΟΣ Α’: ΓΕΝΙΚΟ
Η ετυμολογία του επωνύμου
Η θρυλούμενη τοσκανική καταγωγή και πιθανές συγγένειες
Ο τίτλος της ευγένειας και το οικόσημο
Από τη νύμφη του Θερμαϊκού στη μητρόπολη του Αδρία
ΜΕΡΟΣ Β’: ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Κωνσταντίνος (τέλη 17ου αι.-μέσα 18ου)
Νικόλαος (περ. 1700-1792)
Ιωάννης (μαρτυρίες 1792-1797)
Ράδος (μαρτυρίες 1792-1794)
Γεώργιος (1719-1795)
Χρίστος (1726-1796)
Νικόλαος (1748-πριν από το 1807)
Αντώνιος (1749-1818)
Χριστόδουλος (περ.1750-πριν από το 1807)
Ιωάννης (περ. 1751-1807)
Γυναίκα αμάρτυρου ονόματος (περίπου 1752-πριν από το 1807)
Ελισάβετ (μαρτυρείται στα 1807)
Σμαράγδα (+πριν από το 1807) του Νικολάου
Σμαράγδα (μαρτυρείται στα 1807) του Χριστοδούλου
Ιωάννης (1802-1844)
Δόμνα (1805-1832)
Γεώργιος (1800-1859)
Ελισάβετ (1800-1858)
Ειρήνη (1801-μετά το 1861)
Δόμνα (1802-1864)
Χρίστος (1804-1885)
Ελένη (1804-1876)
Αντωνιέττα-Άννα (1806-1892)
Αγγελική-Ευαγγελία (1808-1881)
Αντώνιος-Λύσανδρος (1826-1846)
Χριστόδουλος-Αχιλλέας (1827-1838)
Αριστείδης (1829-1848)
Λεωνίδας-Στέφανος (1831-1846)
Αλέξανδρος-Περικλής (1837-1892)
Αμαλία (1838-1913)
Σοφία (1839-μετά το 1870)
Ιωάννης (1840-1911)
Μαρία-Ιωάννα (* και + 1841)
Αντώνιος (1842-μετά το 1899)
Ειρήνη (1845-μετά το 1869)
Ελοΐζα (* 1846)
Μαρία (1847-1915)
Ελένη (1849-1914)
Αχιλλέας (1853-1855)
Μαρία-Πία-Αικατερίνη (1865-μετά το 1893)
Ειρήνη-Ελοϊσία-Χρυσούλα (1866-μετά το 1894)
Γεώργιος-Αντώνιος (1867-1932)
Αιμίλιος-Χρίστος-Καίσαρ (1868-1946)
Μαρία-Ελοϊσία (1870-1945)
Ιωάννης (1871-1876)
Αντώνιος (* και + 9 Νοεμβρίου 1872)
Αντώνιος (* και + 15 Δεκεμβρίου 1874)
Μιχαήλ (μαρτυρίες 1874-78)
Αθανάσιος (μαρτυρία 1876)
Έμμα (* 1894)
Αλέξανδρος (1896-1985)
Ελεωνόρα (1900-1908/9)
Γεώργιος-Αντώνιος (1927-1989)
Αντωνιέττα (* 1929)
Guiberto Ninni-Riva (* 1958)
ΜΕΡΟΣ Γ’: ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ
ΠΙΝΑΚΑΣ: ΤΟ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΠΗΓΕΣ – ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ
SUMMARIO
ΕΙΚΟΝΕΣ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ: ΕΛΛΗΝΙΚΟ – ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΟ