Η ιδέα αυτού του βιβλίου ξεκίνησε όταν είδα τα πορτραίτα του γάλλου φωτογράφου Nadar. Ένιωσα -μέσα από την εικόνα των πορτραίτων- να περνά εμπρός μου μια ολόκληρη εποχή. Εγώ δεν ήξερα τίποτα για την εποχή εκείνη κι ούτε ξέρω για καμιά άλλη. Υποψιάζομαι πως τις εποχές μονάχα διαισθητικά μπορούμε να τις συλλάβουμε κι αυτό μέσα από εκείνους που τις σημάδεψαν, αλλιώς πως είναι μια απλή παρέλαση γεγονότων. Αυτό το κάνει κάθε χρόνο το περιοδικό Life, όπως και κάθε δέκα ή τριάντα χρόνια ένα άλλο παρόμοιο. Και τι αφήνει αυτή η παράθεση των γεγονότων; Το παρελθόν γεννιέται και πεθαίνει με τις μορφές των ανθρώπων. Όλοι μας έχομε το πρόσωπό μας, ελάχιστοι τη μορφή μας. Αυτό διαπίστωσα, επιπλέον, στα πορτραίτα του Nadar μα, δεν το είδα σε άλλους νεότερους ή και σύγχρονους με μένα. […] Πάντα χρειάζεται αυτός ο ιδιαίτερος τρόπος του να πλησιάζεις τα πράγματα κάθε φορά καθένα ξεχωριστά. Απέφυγα, όπως ο διάολος το λιβάνι, το να καλλιτεχνήσω, τάχα, σε βάρος του φωτογραφιζόμενου, όπως και το να πέσω στην παγίδα του λεγόμενου ψυχογραφικού πορτραίτου. Απλώς στάθηκα απέναντί τους όσο πιο διακριτικά και οικεία μπορούσα. 

Τρίγλωσσο λεύκωμα σε ελληνικά, γαλλικά και αγγλικά