Πρόκειται για ένα συνδυασμό προσωπικού και εθνογραφικού ημερολογίου που απέβλεπε στην καταγραφή της όλης πορείας της έρευνας. Ουσιαστικά τα σημεία που αναφέρονται στα προσωπικά, οικογενειακά και άλλα θέματα δεν ξεπερνούν το 5% του κειμένου, ενώ από την άλλη καταγράφεται μια πολιτισμική/κοινωνική, δηλ. εθνογραφική πραγματικότητα το συγκεκριμένο χρόνο, μέσα βέβαια πάντα από τα μάτια του ερευνητή (ιδιοσυγκρασία, ιδεολογία, γνώσεις, προβληματική κλπ.). Επομένως αυτά τα εθνογραφικά ημερολόγια μπορούν να αποτελέσουν πηγή πληροφοριών και για τον μέλλοντα τοπικό ιστορικό. Άλλωστε, όπως μας λέει ο Sahlins, και η εθνογρφία/ανθρωπολογία εργάζεται για την ιστορία.
Δίνεται η δυνατότητα σ’ αυτά τα κείμενα να δημοσιευθούν στοιχεία της έρευνας και πληροφορίες, που δεν “χωρούν” στα βιβλία και στα άρθρα, τα οποία έχουν άλλο σκοπό και υπόκεινται, όπως ανέφερα, σε αυστηρές επιστημονικές προδιαγραφές.
Γιατί να εκδοθεί ένα προσωπικό/εθνογραφικό ημερολόγιο; Ποια είναι η χρησιμότητά του; Συνήθως αυτό γίνεται μετά από πολλά χρόνια και κυρίως μετά την απόσυρση του συγγραφέα από την εργασία του ή τη ζωή. Υπάρχουν όμως πολλών ειδών ημερολόγια. Αν το ημερολόγιο είναι προσωπικό με την αυστηρή σημασία του όρου, αυτό είναι αλήθεια. Όχι όμως όταν πρόκειται για ένα εθνογραφικό ημερολόγιο. Στην προκείμενη περίπτωση όμως πρόκειται για ένα συνδυασμό προσωπικού και εθνογραφικού ημερολογίου που απέβλεπε στην καταγραφή της όλης πορείας της έρευνας. Ουσιαστικά τα σημεία που αναφέρονται στα προσωπικά, οικογενειακά και άλλα θέματα δεν ξεπερνούν το 5% του κειμένου, ενώ από την άλλη καταγράφεται μια πολιτισμική/κοινωνική, δηλ. εθνογραφική πραγματικότητα το συγκεκριμένο χρόνο, μέσα βέβαια πάντα από τα μάτια του ερευνητή (ιδιοσυγκρασία, ιδεολογία, γνώσεις, προβληματική κλπ.). Επομένως αυτά τα εθνογραφικά ημερολόγια μπορούν να αποτελέσουν πηγή πληροφοριών και για τον μέλλοντα τοπικό ιστορικό. Άλλωστε, όπως μας λέει ο Sahlins, και η εθνογραφία/ανθρωπολογία εργάζεται για την ιστορία. […] Η έρευνα το 1981-1983 ήταν προσανατολισμένη αρχικά στη διερεύνηση της πολυπυρηνικής οικογένειας, του θεσμού της “εξαγοράς της νύφης” και στις πατρογραμμικές ομάδες. Επεκτάθηκε όμως αργότερα και στην οικιστική οργάνωση (κατούνες κ.λπ.). Είναι επομένως ενδιαφέρουσα η συγκυρία που αντικατοπτρίζει μια κοινωνική κατάσταση κατά τη σημαντική κυβερνητική αλλαγή, ανατροπή θα έλεγα, του 1981 με τις νομοθετικές αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο που έγιναν τότε, το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα (ΕΓΕ κ.λπ.) καθώς και με την ελευθεριότητα στις σχέσεις των δύο φύλων. Η σεξουαλική επανάσταση ήλθε καθυστερημένα στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και ο ιδιαίτερος προβληματισμός και ο προσανατολισμός μου στις σχέσεις και την ιεραρχία των δύο φύλων, στον ερωτισμό, τη σεξουαλικότητα κλπ. μετά από το 1981. Σημειώνω και μιαν άλλη πολιτική συγκυρία τότε με τις νομοθετικές αλλαγές, την επάνοδο στην Ελλάδα των αγωνιστών και καπετάνιων του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού.
