Είναι πασίγνωστο: η αφελέστερη και γι’ αυτό η φιλοσοφικότερη των ερωτήσεων συνοψίζεται σε δύο μόνο λέξεις… τι είναι; Η λιτότητα του ερωτήματος καθιστά δυσκολότερη την απάντηση, ακόμη και αν αυτή διατυπωθεί ως αντερώτημα. Προλαμβάνουμε τον αναγνώστη: Μολονότι θεματίζει το ερώτημα εν γένει ως την ουσία της φιλοσοφικής διατύπωσης, και ειδικότερα το έργο ως το κατ ‘ εξοχήν σύγχρονο φιλοσοφικό ερώτημα, ο Michel Guerin στη δική του συγκεκριμένη απορία: τι είναι έργο; απαντά διεξοδικά μέσω μιας διευρυμένης ερωτητικής που συνοδεύεται πάντοτε από απαντήσεις. Αρχικά πρέπει να υπογραμμίσουμε τη σημασία της προειδοποίησης του Guerin στο προοίμιό του: δεν πρόκειται να διαβάσουμε ένα εγχειρίδιο ή μια πραγματεία αισθητικής που εξετάζει το έργο στις σχέσεις του αποκλειστικά με την ιστορία της τέχνης, τις αισθητικές κατηγορίες ή το έργο τέχνης. Εδώ το έργο υπάγεται σε μιαν ανάλυση διευρυμένη που εντάσσεται στο πλαίσιο μιας σκέψης του έργου. Η ανέλιξη αυτής της σκέψης είναι κλιμακωτά ανοδική εκκινεί από την υποτελή συνθήκη της εργασίας που ενυπάρχει στο έργο για να υψωθεί καταληκτικά στη θεώρηση του έργου ως τρόπου της αλήθειας, τουτέστιν εκτείνεται από μιαν οιονεί “φιλοσοφική ανθρωπολογία” που εξετάζει το έργο μέσα από μια συγκεκριμένη ανθρώπινη δραστηριότητα, την εργασία, έως μιαν “αναλογική οντολογία” που βλέπει στο έργο την έκφραση μιας ιδιότυπης αλήθειας που προσιδιάζει στη δική της αναζήτηση.