Κάτι μεγαλοπρεπώς μαύρον φέσι ως κόκκινον καλπάκι, μουστάκι ευθύ, σκληρόν, ως από ορείχαλκον, μαλλιά από εδώ κι από κει χυτά εις τους ώμους, η ρουμελιώτικη τραχύτης εις όλην της την έκτασιν, κάτι τι αρχαγγελικόν, εωσφορικόν, ταξιαρχικόν, άρχιστρατηγικόν. Ο άγγελος και ο δαίμων, των οποίων εκαυχάτο ότι ήτο ο αρμονικός συνδυασμός, το ελεύθερον ζευγάρωμα.