Η ανάπτυξη κατά τα τελευταία χρόνια της θεωρίας για τα Αναλυτικά Προγράμματα (“Curriculum Studies” στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία) έχει καταδείξει τη δυνατότητα μιας συστηματικής οργάνωσης και σχεδιασμού του μαθησιακού γεγονότος, που πραγματοποιείται μέσα από τις διάφορες μορφές της “κατά σύστημα” αγωγής. Παρόλες τις επιφυλάξεις ή τις διαφωνίες που εκφράζονται σε θεωρητικό επίπεδο για τη μορφή που πρέπει να παίρνει η οργάνωση της διαδικασίας της αγωγής ή ακόμη και τον βαθμό στον οποίο μια τέτοια οργανωτική παρέμβαση είναι θεμιτή, είναι αποδεκτό γενικά ότι οι ελπίδες για βελτίωση της αποτελεσματικότητας κάθε προσπάθειας ασκήσεως αγωγής μπορούν να συνδεθούν κυρίως με την αρτιότερη δόμησή της. Σχετίζονται δηλαδή με τη διαπλοκή ανάμεσα στα τέσσερα στοιχεία κάθε εκπαιδευτικού σχεδιασμού: Τη θέση των σκοπών και των στόχων της διδακτικής προσπάθειας, την επιλογή και αξιοποίηση του διδακτικού υλικού, τη μεθόδευση της προσφοράς του στους μαθητές και την αξιολόγηση της όλης διαδρομής της αγωγικής διαδικασίας.