Είναι αναγκαίο να προσδιορίσουμε ότι κάθε πρόβλημα συνίσταται σε δύο στοιχεία: Πρώτον στην αντικειμενική του ύπαρξη, υφίσταται δηλαδή πραγματικά, αποτελεί πραγματικό γεγονός, και δεύτερον στην συνειδητοποίησή του απ τη μεριά αυτού ή αυτών που τους αφορά.
Αν το πρώτο στοιχείο, ο πρώτος όρος, δεν υπάρχει, το πρόβλημα δηλαδή δεν είναι υπαρκτό, τότε μιλούμε για επίπλαστο προβληματισμό, κατασκευασμένο, νόθο. Εξάλλου, αν το πρώτο στοιχείο, η ύπαρξη δηλαδή του προβλήματος, είναι όρος απαραίτητος, δε σημαίνει ότι είναι επαρκής. Δε σημαίνει δηλαδή να υπάρχει ένα πρόβλημα, αλλά χρειάζεται να το έχουν συνειδητοποιήσει – και μάλιστα την πραγματική του φύση και στις πραγματικές του διαστάσεις – αυτοί που τους αφορά. Σε αντίθετη περίπτωση είναι σα να μην υπάρχει γι αυτούς. Συμβαίνει μάλιστα, πολλές φορές, άλλοι, εκτός από αυτούς που τους αφορά, να έχουν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα.