Η ιστορία του “Λόγιου Ερμή” της Βιέννης, του πρώτου και μακροβιότερου από τα ελληνικά περιοδικά των προεπαναστατικών χρόνων (1811 – 1821), ταυτίζεται με την ιστορία του νεοελληνικού Διαφωτισμού στην ύστατη περίοδό της. Η ιδέα της ίδρυσής του κυοφορήθηκε όταν ακριβώς είχαν ωριμάσει οι περιστάσεις για να αποκτήσουν και οι Έλληνες διανοούμενοι, στην προσπάθειά τους να ευθυγραμμιστούν με τη Δύση, το δικό τους συλλογικό όργανο δημοσιότητας μέσω του οποίου θα “μετακένωναν” στην Ελλάδα τις γνώσεις, τις ανακαλύψεις και τα επιτεύγματα του ανθρώπινου νου, περιουσία ως τότε των φωτισμένων εθνών της Ευρώπης αν και θεμελιωμένη στην αρχαία ελληνική κληρονομιά, και θα κατέγραφαν τις προόδους όποιες συντελούνταν στον έσω και έξω Ελληνισμό, στον τομέα κυρίως της παιδείας, τις άξιες να προβληθούν και να ενθαρρυνθούν. Υποστηριγμένο οικονομικά από την εμπορική τάξη της διασποράς και την πολιτική εξουσία των ελληνικών παραδουνάβιων ηγεμονιών, το περιοδικό υπηρέτησε με συνέπεια τους στόχους της ομάδας των λογίων όσοι, με επικεφαλής αυτόν που είχε την πατρότητα της σύλληψής του άλλα ζούσε μακριά από τη Βιέννη, τον Αδαμάντιο Κοραή, συγκρότησαν κατά καιρούς τα συντακτικά επιτελεία του “Λόγιου Ερμή” αποτελώντας τις μάχιμες δυνάμεις του κινήματος του Διαφωτισμού.