Στο μικτό είδος του πεζοτράγουδου, που καλλιεργήθηκε στα τέλη 19ου αι. – αρχές 20ού αι., ανήκουν οι "Πεζοί ρυθμοί". Το έργο διακρίνεται για την ποικιλία των εκφραστικών τρόπων και την τελειότητα του ύφους.