Ο Σοφοκλής το 409 π.Χ., παρουσιάζει στη σκηνή την τραγωδία Φιλοκτήτης, και προσπαθεί μ’ αυτήν να περιορίση και καταπολεμήση τη σκληρότητα και τη θηριωδία που έδειχναν οι νικηταί στους ηττημένους του πολέμου, και που, όσο περνούσε ο καιρός, έπαιρνε όλο και πιο μεγάλες διαστάσεις το κακό.
Γι’ αυτό και, σαν μαθητής των ιερών, προσπαθεί να ξυπνήση στις ψυχές των αντιπάλων την ιδέα και το φόβο του Θεού, που είχε εξαφανιστή μέσα στην παραζάλη των παθών και τη μανία του πολέμου, και τονίζει, πως οι θεοί εποπτεύουν στα πράγματα του κόσμου και θεωρούν ως το μεγαλύτερο αμάρτημα την ασέβεια, την αλαζονεία και τη σκληρότητα, όποιαν συνήθως δείχουν οι νικηταί, όταν αιχμαλωτίσουν αντιπάλους ή κυριέψουν πόλη.