Οι “Νεφέλες” του Αριστοφάνη είναι από τις πιο ακουσμένες κωμωδίες του και για την -ποιητική τους μαστοριά, μα περισσότερο για τη θρυλική προσωπικότητα τον σατυριζομένου φιλοσόφου. “Διδάχτηκε” στα Μεγάλα Διονύσια (άνοιξη) του 423, τη χρονιά που “Λακεδαιμόνιοι και Αθηναίοι, άμα ήρι, εκεχειρίαν εποιήσαντο ενιαύσιον”. [. . .] Έπρεπε λοιπόν από τώρα να βαλθούν όλοι για την εσωτερική περισυλλογή της πολιτείας, [. . .] και την επάνοδο στην παλαιάν αρετή των Μαραθωνομάχων. Όλοι οι συντηρητικοί πιστεύανε, πως για την έκλυση των ηθών φταίγανε οι καινούργιες διδασκαλίες των σοφιστών. Εναντίον αυτωνών λοιπόν εστράφη ο Αριστοφάνης, που θεωρούσεν, όπως οι περισσότεροι Αθηναίοι, το Σωκράτη για αρχηγό τους. Άδικα.[. . .]