Ο Λουίτζι Πιραντέλλο γεννήθηκε στο Τζιρτζέντι (αρχαίο Ακράγαντα) της Σικελίας το 1867. Τα πρώτα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Τζιρτζέντι και στο επίνειό του, το Πόρτο Εμπέδοκλε. Ήταν μανιώδης αναγνώστης μυθιστορημάτων. Σε ηλικία μόλις δώδεκα χρόνων γράφει μια τραγωδία σε πέντε πράξεις που την παρουσιάζει μαζί με την αδερφή του και τους φίλους του. Μετά από μια οικονομική καταστροφή, η οικογένεια μετακομίζει στο Παλέρμο. Εκείνη την εποχή ο Πιραντέλλο εκδηλώνει την ξεχωριστή του κλίση για τη λογοτεχνία. Το 1885 η οικογένεια γυρίζει στο Πόρτο Εμπέδοκλε. Ο Πιραντέλλο όμως παραμένει στο Παλέρμο, όπου τελειώνει τις σπουδές του και γράφεται στη νομική και φιλολογική σχολή. Το 1887 γράφεται στη Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης. Αργότερα όμως, εξαιτίας ενός επεισοδίου με έναν καθηγητή, εγκαταλείπει αυτό το πανεπιστήμιο και συνεχίζει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βόννης στη Γερμανία.
Τα πρώτα λογοτεχνικά του δοκίμια ήταν στίχοι. Τα εξέδωσε το 1889 σε έναν τόμο με τον τίτλο Η ηδονή του πόνου. Το 1891 εξέδωσε το ποίημά του Πάσχα της Γης και μια μετάφραση των Ρωμαϊκών Ελεγειών του Γκαίτε. Στις 21 Μαρτίου του 1891 γίνεται δόκτωρ. Επιστρέφει στη Ρώμη, όπου συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.
Ο Σικελός συγγραφέας Λουντοβίκο Καπουάνα, ο οποίος διέκρινε στα ποιήματα του Πιραντέλλο το αφηγηματικό και δραματικό του ταλέντο, τον παρακίνησε να γράψει διηγήματα τα οποία τον έκαναν γρήγορα γνωστό. Η επιτυχία του οφειλόταν στα πρωτότυπα θέματά του, στην ψυχρή ειρωνεία του και στο ιδιόρρυθμο χιούμορ του, με το οποίο προσπαθούσε να καλύψει τη βαθιά απαισιοδοξία του.
Το 1894 δημοσιεύεται το πρώτο μυθιστόρημά του Η εξαιρεθείσα. Ακολουθούν Ο κύκλος και μια σειρά διηγημάτων όπως Αγάπες δίχως αγάπη, Όταν ήμουνα τρελός, Άσπρο και μαύρο κλπ. Μια οικονομική καταστροφή τού δημιουργεί οικονομικό αδιέξοδο και τον οδηγεί στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Από αυτήν τη δοκιμασία του βγαίνει το μυθιστόρημα Ο μακαρίτης Ματία Πασκάλ (1904). Αρχίζει να δίνει μαθήματα ιδιωτικά γερμανικής και ιταλικής γλώσσας. Το 1908 διορίζεται τακτικός καθηγητής στο Ανώτατο Ινστιτούτο και γράφει δύο δοκίμια, Το χιούμορ και Τέχνη και Επιστήμη, που είναι μια απάντηση στους κριτικούς και σε αυτούς που κατέκριναν το «ύφος» του, το τόσο αντίθετο με τη μέχρι τότε ιταλική τεχνοτροπία. Η τεράστια επιτυχία του Μακαρίτη Ματία Πασκάλ, που θεωρείται το σπουδαιότερο μυθιστόρημά του και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, επιτρέπει την είσοδο του στον μεγάλο εκδοτικό οίκο Τρέβες. Εξέδωσε πολλά διηγήματα και μυθιστορήματα όπως: Η γυμνή ζωή, Ο σύζυγός της,Τερτέττι, Οι γέροι και οι νέοι (μυθιστόρημα), Η τράπουλα, Το άλογο της σελήνης, Το καρναβάλι των Νεκρών, Γελάς, Ένας, κανένας και εκατό χιλιάδες (μυθιστόρημα) κλπ.
Το 1912 ο Σικελός θεατρικός συγγραφέας Νίνο Μαρτόλιο τον έπεισε να διασκευάσει για θέατρο το μικρό διήγημά του Το δάγκωμα, το οποίο γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Έτσι, ο Πιραντέλλο αρχίζει τη θεατρική του καριέρα που τον έκανε παγκόσμια γνωστό. Οι ιδέες του, το ύφος του, η ψυχρή ειρωνεία, το σαρκαστικό χιούμορ του και η λεπτή απαισιοδοξία του μαζί με τη διαλεκτική λεπτότητα και τη διαρκή αντίθεση ανάμεσα στην αντικειμενική και την υποκειμενική αλήθεια, επιβάλλουν το έργο του πολύ γρήγορα όχι μόνο στο κοινό αλλά και στους κριτικούς σε όλο τον κόσμο. Το έργο του Πιραντέλλο ήταν εντελώς αντίθετο με το έργο και την τεχνοτροπία του Ντ’ Αννούτσιο, που επικρατούσε μέχρι τότε. Δεν άργησε όμως να το εκτοπίσει σχεδόν τελείως. Τα περισσότερα από τα έργα του μεταφράστηκαν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες και παίχτηκαν στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Μερικά από αυτά είναι: Λιολά, Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε, Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή, Όπως πρώτα καλύτερα από πρώτα, Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα, Ο ηλίθιος, Ερρίκος ο 4ος, Να ντύσουμε τους γυμνούς, Η ζωή που σου έδωσα, Το άλλο παιδί, Η ηδονή της τιμιότητας, Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα, Η αλήθεια του καθενός, Λάζαρος, Απόψε αυτοσχεδιάζουμε, Ο μύθος του κλεμμένου παιδιού, Δεν ξέρει κανείς πώς κλπ.
Το 1925 ο γιος του Στέφανος Πιραντέλλο μαζί με τον Όριο Βεργκάνι και άλλους ιδρύει το Θέατρο Τέχνης στη Ρώμη. Την καλλιτεχνική διεύθυνση έχει ο Λ. Πιραντέλλο, ο οποίος σκηνοθετεί έργα δικά του, καθώς και έργα άλλων Ιταλών και ξένων που είναι σύμφωνα με τη δική του τεχνοτροπία.Το θέατρο διαλύεται το 1928. Το 1929 ιδρύεται η Ιταλική Ακαδημία καιο Πιραντέλλο εκλέγεται μεταξύ των πρώτων ακαδημαϊκών. Στις 9 Νοεμβρίου του 1934 τού απονέμεται στη Στοκχόλμη το βραβείο Νόμπελ της Λογοτεχνίας.
Το τελευταίο έργο που γράφει είναι Οι Γίγαντες των Βουνών, το οποίο αφήνει μισοτελειωμένο. Δεν πρόλαβε να γράψει την τρίτη πράξη, αλλά την διηγήθηκε στον γιο του Στέφανο. Το έργο ανέβηκε μετά το θάνατό του στη Φλωρεντία.
Ο Λουίτζι Πιραντέλλο πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 1936.
(Τα παραπάνω στοιχεία είναι από την έκδοση των Γιγάντων των Βουνών του οίκου Μοντάρι, Βερόνα, 1969 και από την εγκυκλοπαίδεια Πυρσός ,έκδ. 1932.)
Δείτε και τη σελίδα Travel Through Theatre από όπου και η προσωπογραφία
