Το λεξικό που παραδίδουμε σήμερα στη χρήση και την κρίση των ασχολουμένων με τη γλώσσα αποβλέπει στην προσοικείωση του λεξικολογικού υλικού με μέσα που μπορούν να χαρακτηρισθούν ως αποκλίνοντα από τα γνωστά και καθιερωμένα.

Η ιδιομορφία του συνίσταται στο ότι διδάσκει την ορθή γραφή των λέξεων με τη βοήθεια της ετυμολογικής αναλύσεως των και με την ταξιθέτησή των μέσα στο ευρύτερο σύνολο των λέξεων της ίδιας οικογένειας. Το πρώτο δεν αποτελεί μόνο την ικανοποίηση μίας θεμιτής περιέργειας· μας μαθαίνει από πού παράγεται κάθε λέξη και σε ποια ομάδα, με ποιες άλλες συνανήκει ως ομόρριζος. […] Το δεύτερο (η συνταξιθέτηση των λέξεων) ανταποκρίνεται στα πορίσματα της περί συνόλων και συνολικότητος διδασκαλίας της νεώτερης ψυχολογίας και διδακτικής.