Το έργο χωρίζεται στα ίδια μέρη όπως η αισχύλια τραγωδία. Ο Πρόλογος παρουσιάζει τον Ήφαιστο και τους Κράτος και Βία να μας εισάγουν στο θέμα του έργου και να μας οδηγούν στον κρεμασμένο και αλυσοδεμένο Προμηθέα.

Το Πρώτο Επεισόδιο δεσπόζεται από το νιτσεικό πνεύμα του Δία και του management του συγκροτήματος. Πολιτικά θέλουν να φαίνονται υπεράνθρωποι, ικανοί, απτόητοι και αποφασισμένοι για μεγάλα και τρανά. Ο χορός διαγράφει τον αμοραλισμό του σύγχρονου φιλελευθερισμού που στραγγίζει προγραμματισμένα και συστηματικά κάθε ίχνος παραγωγής ή πρώτης ύλης ή υπηρεσίας.

Το Δεύτερο Επεισόδιο είναι το κατ’ εξοχήν ματεριαλιστικό. Ο Ελευσίνιος χορός είναι το σοι του management, οι εξαρτημένι και οι εξαρτημένες. Καταναλίσκουν, ξοδευουν, διασκεδάζουν. Ο χορός αποτελείται από το σόι που επιτελεί τελετουργικά ελευσίνια μυστήρια. Σκοπός των μυστηρίων είναι η εξάγνιση και η μέλλουσα συνέχιση της ευημερίας και στον εδώ αλλά και στον άλλον κόσμο.

Ο Προμηθέας στο Δεύτερο Επεισόδιο συνδέει και αντιδιαστέλλει τη νιτσεική ή μακιαβελική ολύμπια συμπεριφρά του Δία και του management σε σχέση με τη high society που αποτελεί και το σόι του ελευσίνιου χορού.

Το Τρίτο Επεισόδιο είναι η έκφραση της αδιαφοριάς μιας σιωπηρής παθητικής τάξης που αποτελεί και την πλειοψηφία του λαού.

Η Έξοδος είναι δραματική. Ο Ερμής λύνει αποφασιστικά την κατάσταση. Σαν υπεράνθρωπος όταν πρέπει για τον ενώτερο σκοπό να σκοτώσει, οφείλει να το κάνει.