Πιστεύω πως η αποστολή του Θεάτρου, κάθε είδους θεάτρου, δεν είναι η διασκέδαση. Και, περισσότερο, φυσικά, οι «δύο ευχάριστες ώρες». Αυτά είναι συναισθήματα ρηχά και φευγαλέα, τελικά, αφήνουν τον θεατή, περισσότερο μόνο και άδειο, απ’ ότι και πριν. Και, που, επειδή είναι κι’ αυτά αναγκαία στον άνθρωπο, προσφέρονται από άλλου είδους θεάματα ή διασκεδάσεις. Το θέατρο, έχει σαν αποστολή την αισθητική και πνευματική ικανοποίηση του θεατή. Υπάρχει ανάμεσα στο δύο, κολοσσιαία διαφορά. Η αισθητικο-πνευματική ικανοποίηση, είναι αίσθημα και συναίσθημα ποιοτικά και ποσοτικά διαφορετικό, ανώτερο και βαθύτερο, από την διασκέδαση την ευχαρίστηση, και εντάσσεται, μέσα στην περιοχή αυτού που συνήθως λέμε «ευτυχία».